Gister heb ik afscheid genomen van E. In 24 hardloopsessies van een uur hebben we samen aardig wat meegemaakt. Hij kwam bij me op advies van zijn haptotherapeute. E. liep al een tijdje in de ziektewet en het ging niet beter met hem. Hij was zelf op zoek gegaan naar plekken en mensen die hem vooruit konden helpen. Zo kwam hij dus bij mij. Een ‘geblokt mannetje’, overspannen, met knallende koppijn, op zoek naar een manier om van de stress in zijn lijf en de pijn in zijn hoofd af te komen.
Het ging niet anders dan het was, we zijn gewoon maar begonnen met stukjes hardlopen. Ondertussen vertelde hij over zijn oude liefde kickboksen, zijn drie vrouwen thuis, en zijn vissen. Hij kwam trouw elke sessie en ging gestaag vooruit. Het weer was een verhaal apart, we hebben zo’n beetje alles gehad: sneeuw, ijzel, regen, harde wind, koude. Op een gegeven moment konden we er alleen nog maar om lachen. Als het een keer goed weer was, dan zeiden we tegen elkaar: ‘Is het wel vandaag?’
De hoofdpijn verdween niet zomaar. Aan het slikken van een antidepressiva viel niet te ontkomen. Toen het juiste middel in de goede dosering eenmaal was gevonden verdween grotendeels de pijn. Met de toegenomen conditie verkende E. nog even of hij het kickboksen weer kon oppakken, maar dat bleek toch echts iets voor ‘die jonge gasten’. Hij zou het voortaan bij het lopen houden.
In de laaste fase speelde een blessure op waardoor E. genoodzaakt was één keer per week te lopen. Hij kwam trouw en gaandeweg leerde hij met grenzen en beperkingen omgaan. De laatste weken kwam hij met nieuwe energie aan. Er was een plan ontstaan om het werk weer op te pakken. Hij zou als vrijwilliger bij een hondenuitlaatservice aan de slag gaan. Twee weken later fantaseerde E. al over een mogelijk compagnonschap. Als hij over de honden vertelde zag ik de twinkeling in zijn ogen.
De afronding wordt geen afscheid. Hij blijft voorlopig lopen en sluit aan bij de loopgroep. E. is er nog niet maar al wel een eind op de goede weg. Hij is actief geworden en heeft ideeën over zijn toekomst. Dat gun ik iedereen.