Het zal u niet verbazen dat een theoloog af en toe een Bijbeltekst te binnenschiet. Zo overkwam het mij ook vanochtend. Samen met een cliënt liep ik rond een recreatieplas. Over het water komt een waterig zonnetje op. Een paar aalscholvers liggen ‘diep’ op het water, aan de struiken komen de eerste blaadjes. Op zo’n moment voel ik me simpel gelukkig. Als je het kunt zien is geluk simpel. En daar zit hem nu net de kneep.
‘Geen mens kan twee heren dienen, niet God én de Mammon’. Ons wordt een keuze voor gehouden. Of je richt je leven in op rechtvaardigheid en liefde, of je gaat voor het verwerven van geld en rijkdom. Het is een wat simpele voorstelling van zaken, maar daar komt het in de kern toch op neer. Niets menselijks is ons vreemd, om een goed leven te hebben, werken we hard voor ons geld. Het lastige is om te bepalen wanneer we genoeg hebben. De bijbel vertelt ons dat de Mammon verleidt, mensen slaaf maakt. Aan geld en bezit hebben we nooit genoeg. De grootste straf is misschien wel onze ontevredenheid, en de stress die het verlangen naar als maar meer teweeg brengt.
Dit soort gedachten had ik vanochtend aan de rand van het water. Mag ik een suggestie doen? Misschien is ons allerbelangrijkste bezit wel onze gezondheid. Het zijn niet de iPhones, Blu-rayspelers of cabrio’s die bepalen of we gelukkig zijn en alles uit het leven halen. Trek een paar hardloop- of wandelschoenen aan. Loop een rondje in een stuk natuur dichtbij huis. En ontdek dat de zon opkomt, gratis en voor niets.