Interessante boeken

Hans Koeleman - Het blauwe uur - wat de hardloper bezielt

Uitgeverij PrometeusBertBakker, blz. 222

In één woord een verschrikkelijk lekker hardloopboek. De raamvertelling gaat over een jaarlijkse nachtrun in de duinen van Schoorl. De start is ergens om 04.00 uur en een kleine vier uur later is de groep terug bij de start. Inmiddels heeft de dag zich gemeld. Het laatste uur zien de lopers de lucht van zwart-grijs naar blauw kleuren. Dat verklaart meteen de titel van het boek. Hans Koeleman behoorde in de 80'er jaren bij de Nederlandse hardloop-top. Hij was met name zeer bedreven in de 3000 m steeple chase. Het bijzondere aan de nachtrun is dat hij mensen durft mee te vragen die normaal niet verder dan de halve afstand of tijd lopen. Vooraf is er dan ook onrust of het wel goed zal komen. Maar het komt goed, met iedereen. Binnen die raamvertelling schrijft hij over zijn hardloopcarrière, over zijn passie voor lopen, wat hij over zichzelf en het leven is te weten gekomen. Hij doet dat op een zeer aanstekelijke wijze. Een absolute aanrader.

Erik Scherder – Laat je hersenen niet zitten

Uitgeverij Athenaeum, Polak & Van Gennip, blz. 229

In de runningtherapie weten we al heel goed dat bewegen goed is voor de fysieke en psychische conditie. De auteur doet in zijn bevlogen betoog er nog een schepje bovenop. Bewegen verhoogt ook de cognitieve conditie van je hersenen. Aan de hand van talloze voorbeelden laat hij het positieve effect van lopen en wandelen op de werking van de hersenen zien. Er is nog veel niet onderzocht, en in sommige onderzoeken ontbreken controlegroepen, maar één ding is duidelijk een actieve levensstijl doet goed. Bewegen is investeren in je gezondheid op alle fronten.

Jan Knippenberg – De mens als duurloper

Uitgeverij Prometheus 2008, blz. 246

De auteur was historicus en een topatleet. Hij was in het recente verleden één van de eerste atleten die in Nederland het ultralange afstandslopen verkende en beoefende. Hij overleed in 1995, 47 jaar oud, aan longkanker. De ‘Knip’ heeft met ‘De mens als duurloper’ een prachtig boek geschreven over de geschiedenis van het duurlopen, met name in Europa. In die zin laat het boek zich lezen als een aanvulling op het boek van Christopher McDougall ‘De geboren renner’ (zie hieronder).
Het boek valt uiteen in twee delen: deel 1 bevat een historische schets van de ontwikkeling van het duurlopen, en in deel 2 staan enkele portretten van beroemde Europese ultralopers.

In het historische deel beschrijft De Knip uitvoerig dat voetknechten in Engeland rennen voor hun brood. Deze footmen, renners van eenvoudige komaf, begeleiden o.a. in de 16e en 17e eeuw hardlopend rijtuigen. De lopers rennen paard en wagen vooruit om de komst aan te kondigen van hun heer. Elke edelman had wel zo’n voetknecht in dienst. Als voorlopers van de postbode rennen zij boodschappen van A naar B. Als er meer en betere wegen komen is er minder emplooi voor hen. In die periode ontstaan ook weddenschappen, waarin de edelen tegen elkaar opbieden hoever en hoelang hun voetknechten kunnen lopen. Uit die weddenschappen ontstaan wedstrijden. Het zijn echte uithoudingsproeven, waar veel geld en prestige mee te verdienen valt. Er ontstaan zesdaagse hardloopwedstrijden, maar ook ultralopen. Sommige van die uithoudingsproeven bestaan tot op de dag van vandaag.
De triatlon is niet een uit de hand gelopen hobby van een stel fanaten, die de marathon te kort vinden. Dit lopen gaat terug op de cultuur van de voetknechten.

Christopher McDougall - De geboren renner

Uitgeverij Prometheus 2009, 319 blz

Misschien is dit boek wel het mooiste boek dat ik over hardlopen heb gelezen. De auteur is journalist en hobby-loper. Via zijn werk als journalist en door zijn hobby hardlopen komt hij in aanraking met een teruggetrokken Indianenstam in Mexico. De leden van de Tarahumara bezitten de reputatie de beste renners van de wereld te zijn. Het zijn ultralopers, wars van moderne kleding, schoeisel en voeding. Ze lopen op blote voeten of sandalen, kunnen 100 mijl rennen, zonder eten of drinken. De auteur vertelt het verhaal van deze mysterieuze stam, onderweg wijdt hij uit over de westerse loopcultuur. De botsing tussen de indianen- en de Westerse cultuur komt tot stand in een hardloopwedstrijd tussen enkele Tarahumara en een aantal Amerikaanse ultra-lopers. De auteur weet op prachtige wijze het raadsel van de Tarahumara te ontcijferen en geeft bijna terloops enkele beschouwing prijs op de Westerse hardloopcultuur. Een van de interessantste passages vond ik het stuk over de vraag waarom de mens eigenlijk rent. In de evolutie wint de homo sapiens (licht en lenig gebouwd) het van de Neanderthaler (zwaar en grof gebouwd) omdat de mens op een bepaald moment in de evolutie lange afstanden moet afleggen om aan vlees te komen. Onze voorouders konden dieren uitputten door ze rennend op te jagen en ze vervolgens te doden. Wij zijn geboren renners.

Michael Bauer – Meditatief hardlopen, voor beginners en gevorderden

Uitgeverij ten Have 2010, blz. 161

Oude monniken weten dat het soms helemaal niet helpt als je gaat zitten mediteren om tot rust en inkeer te komen. Wie door zijn hartstochten heen en weer geslingerd wordt, krijgt het advies eerst een paar keer rond zijn kluis te lopen. Als je te onrustig bent is het beter eerst een lange wandeling of een veldloop te maken. Al lopend kun je je vrijlopen van de innerlijke onrust, van wat je bezighoudt. Overigens zal dat vrijlopen niet lukken als het lopen wordt gekenmerkt door een innerlijke prestatiedruk, als je alleen maar kilometers aan het tellen bent, die je jezelf oplegt. Je moet jezelf (leren) helemaal aan de beweging van het lopen over te geven. In de beweging neem je het innerlijk bewogen zijn over en brengt het tot rust.

Dit is in het kort de achtergrond bij de methode die de Oostenrijkse benedictijner monnik Michael Bauer aanreikt. Hij verbindt de monastieke traditie van het mediteren met het hardlopen. Het gaat hem niet alleen om via het bewuste lopen, de moderne mens, die worstelt met stress, overspannenheid en burnout, een gezondere levensstijl aan te leren. Door een meditatieve manier van hardlopen kan de mens ook innerlijke harmonie ervaren. Dolf Jansen- Altijd verder Uitgeverij Thomas Rap 2007, 366 blz.

Dolf Jansen is bekend van radio en tv. Hij is cabaretier, columnist, schrijver en radio- en tv-maker, maar bovenal een hartstochtelijk hardloper. Tussen al zijn werkzaamheden door loopt hij veel, vaak en snel. In een rugzak heeft hij altijd wel een hardloopsetje en een paar schoenen bij de hand. In een meeslepend en hilarisch verhaal beschrijft hij zijn leven als hardloper. Hoe het begon, zijn trainingsrondjes, de atletiekclub, pijn en blessures, tijden en schema's, voeding. Hij kan niet zonder lopen. Hij moet altijd verder. Zijn motto is: ik loop dus ik besta.

Abdelkader Benali – Zandloper (roman)

Uitgeverij De arbeiderspers, Het sportcentrum, blz. 216

Dit is de tweede roman van de hardlopende auteur Abdelkader Benali over hardlopen. Eerder verscheen van zijn hand Marathonloper (2007, De arbeiderspers). De roman is een vertelling in een vertelling. De hoofdpersoon Abdelkader Benali meldt zich een dag voor de start van de Halve van Egmond, in een plaatselijk hotel. Na het inchecken raakt hij in de lobby van het hotel met een onbekende man in gesprek over zijn passie hardlopen. Hij vertelt hem het verhaal van zijn verblijf van uiteindelijk anderhalf jaar in Marokko. Reden voor zijn verblijf in Marokko is een dip in zijn schrijverschap. De verkoop van nieuwe titels na twee succesvolle romans valt tegen. Om een mogelijke depressie te bezweren, wil hij de hardloper in hem verder ontwikkelen door in Marokko, land van zijn herkomst en voedingsbodem van vele hardlooptalenten, veel hard te lopen. Een hardloopmanager belooft hem een trainingskamp in Ifrane, het mekka van de hoogtestage in Marokko. In de praktijk valt dat tegen. Feitelijk wordt Abdelkader gevraagd een oogje in het zeil te houden op het jonge talent Nouredinne. In de rode zandbak van Ifrane komt de schrijvende hardloper zichzelf tegen. Een meeslepend verhaal, met vele mooie zinnen en gedachten voor lopers, en lezers over lopen.

Abdelkader Benali – Marathonloper (roman)

Uitgeverij De arbeiderspers, Het sportcentrum, blz. 164

Het verhaal is opgebouwd uit 42 hoofdstukjes. Elk hoofdstukje doet verslag van een zelfde kilometer van de marathon van Boedapest, waar de hoofdpersoon na een impulsief besluit aan meedoet. Het is niet moeilijk om in de hoofdpersoon de auteur te herkennen. Naast het schrijven heeft hij het hardlopen als grote passie. Behalve een wedstrijdverslag is het verhaal vooral een persoonlijk relaas over de fascinatie van de auteur voor het hardlopen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *