We schrijven 1965, ik ben 6 jaar. Mijn vader gaat om half 8 op de fiets naar drukkerij Meijer in Wormerveer. Als ontbijt eet pappa pap, havermoutpap om precies te zijn. Vaak zat ik op mijn knietjes bij hem op de stoel ernaast, te kijken hoe hij de pap opat. Mijn moeder kwam met een dampend bord uit de keuken. Mijn vader strooide enkele scheppen suiker over de pap en begon te roeren om te voorkomen dat er een vel opkwam. Ondertussen blies hij over de pap om haar af te koelen. Als ik geluk had, en mijn moeder had teveel gemaakt, dan kreeg ik het restant. In mijn herinnering vond ik het heerlijk. Ik was sowieso een papkindje; griesmeel, havermout en boekwijtpap stond bij ons regelmatig op tafel. Zelfs van de restjes rijst en macaroni werd pap gekookt. Klontje boter, kaneel en veel suiker maakte het tot een lekkernij waar ik gek op was.
Anno 2013 is Nederland opnieuw in de ban van de havermout. In De voedselzandloper – over afvallen en langer jong blijven (2012, uitgeverij Bert Bakker) houdt auteur arts Kris Verburgh een pleidooi voor het nuttigen van havermout en het matigen (of zelfs mijden ) van de bekende koolhydraatleveranciers als brood, aardappelen, rijst en spaghetti. Toen ik dat las was ik met één klap terug in 1965, op mijn knietjes naast mijn pappa. Het boek maakt grote kans de NS Publieksprijs 2013 te ontvangen, zo populair is het.
Gister deed ik boodschappen met mijn zoon. Indachtig het artikel kochten we ook een pakje havermout. Vandaag namen we met het gezin de proef op de som. Ik kookte in halvolle melk voor mijn vrouw en mij havermoutpap. Op enig moment komt ons de geur van karton tegemoet. Een paar scheppen suiker zijn verboden, kunstmatige zoetstoffen als Stevia mogen slechts beperkt worden gebruikt, maar hebben we ook niet in huis. Wij proberen een hap zonder zoetstof, maar dat is niet te eten. Uiteindelijk gebruiken we een flinke scheut honing, ook gezond toch? Daarmee krijgen we het kommetje pap makkelijk weg. Het is te doen, maar echt smakelijk vinden we het niet. Onze eerste indruk is dat we dit niet de komende 25 jaar ‘s ochtends gaan eten in plaats van brood, misschien af en toe als vervanger. We spreken af de havermoutpap een week de kans te geven.