De zondag geeft ritme aan de week. Kerkbezoek geeft ritme aan de zondag. Nu is voor steeds minder mensen het bezoek aan een kerkdienst een vanzelfsprekende activiteit. Dat wil niet zeggen dat mensen niet hun eigen rituelen vorm geven. Mensen zoeken eigen betekenisvolle activiteiten, die zij met enige regelmaat doen, vaak met of voor anderen.
De terreinen waarop deze activiteiten plaatsvinden zijn verschillend van aard.
Zo ken ik een kookgroep die gastronomische hoogstandjes combineert met vriendschappen en gesprekken over het leven. Er zijn leesgroepen, waar boeken worden gelezen en nabesproken. Of wandelgroepen, die zelf wandelingen uitzetten en ondertussen mediteren op diepzinnige teksten of met een vragenspel op pad gaan. Of er zijn trimmers die elke zondagochtend afspreken op een parkeerplaats bij een bos. In een rustige duurloop door heuvelachtig terrein wordt de werkweek, de trainingsweek, of blessure- en ander leed doorgesproken. En er wordt een voorschot genomen op de eerstvolgende loop waaraan wordt meegedaan. Wat hebben deze rituelen nu gemeen?
Om te beginnen hebben mensen een afspraak met elkaar om op zekere plaats en tijd samen te komen. Het is ook duidelijk wat ze gaan doen; koken, recenseren, hardlopen. De gesprekken scheren over de oppervlakte van het bestaan, maar kunnen ook onverwachts reiken naar iets onzichtbaars, zoals een visdiefje in het wateroppervlak duikt naar zijn voortsnellende prooi.
Het bijeenkomen en samen iets doen geeft ritme aan het bestaan. Het leven wordt gevierd in alledaagse dingen, als koken, wandelen of praten. De deelnemers doen of spreken over dingen van waarde. Het verblijf kan aan de oppervlakte zijn maar mag ook een laag dieper. Vriend- en kameraadschap is belangrijk. Je bent onderdeel van en opgenomen in iets dat groter is dan jezelf. Je beleeft dezelfde lol of bevrediging aan de activiteit die samenbindt. De activiteit geeft identiteit; wij zijn koks, lezers, hardlopers. Ik loop dus ik besta, zoiets.
In deze rituele activiteit ligt de verwantschap met een kerkdienst voor het oprapen. Het is zelfs niet uitgesloten dat God ter sprake komt.