Afgelopen week sprak ik een arts en oud-docent aan de VU. We waren onbekenden voor elkaar. De aanleiding voor zijn bezoek aan mij was een andere dan hardlopen. Hij wilde mij spreken over een boekje dat ik heb uitgegeven over basilieken, bijzondere kerkgebouwen dus. Bij het afscheid, na een aangenaam gesprek, vroeg hij op de drempel onverwachts: ‘Heeft u nu veel cliënten als runningtherapeut? Het is zo belangrijk wat u doet.’ Voorafgaand aan het bezoek aan mij, had hij mij gegoogled en gevonden wat ik nog meer deed.
‘ Weet u wat het is meneer Brussel, de mens is gemaakt voor beweging en schaarste en hoe leven we? We leven in een wereld van stilstand en overvloed, en daar gaan we aan kapot.’
Toen hij vertrokken was, realiseerde ik me dat in deze vier woorden de worsteling van de moderne mens is samengevat. In de evolutie is de mens rechtop gaan lopen om als hardloper te kunnen jagen op wild, en om bessen, kruiden en wilde granen te verzamelen. Vele uren aaneen, dagen achter elkaar kon deze mens dit volhouden om in zijn levensonderhoud te voorzien. In de dagen van overvloed at hij zoveel als mogelijk om vet op te bouwen, een onmisbare brandstof in tijden van schaarste. In de herfst en winter sprak hij deze energievoorraad aan om het lichaam op temperatuur te houden en van energie te voorzien. Bij het begin van de lente was de mens dan weer vele kilo’s lichter, misschien zelfs mager.
In de moderne tijd zitten we aan het andere eind van het spectrum. Met onze te zware lichamen gaan we met de auto naar de supermarkt om voor de Kerst extra veel en extra lekkere levensmiddelen te halen. Met volle provisiekasten, trekken we de deur dicht en schuiven nog een dvd in de speler voor een genoeglijk middag. En hoe gezellig is dat niet, laten we eerlijk zijn. Het is belangrijk om ook op het kerstmenu een rondje rennen, een boswandeling of een mountainbike-tocht te zetten. De mens is ten slotte gemaakt voor beweging en schaarste.