U kent het vast uit eigen ervaring. Als er drank is in de man of vrouw, dan laten we ons makkelijk verleiden tot stoere uitspraken. Zo heeft mijn zoon van 17 jaar en zijn vrienden een half jaar terug bedacht dat het niet al te moeilijk moet zijn om een halve marathon te lopen, het liefst zonder te trainen. Bij menig stapavondje kwam de belofte ter sprake, en in gedachte was het kunstje al geflikt. Het zou allemaal moeten gebeuren tijdens de Fortis Halve Marathon, op 2e Paasdag, 25 april 2011.
Begin januari 2011 informeerde ik eens bij mijn zoon of hij nog steeds het plan serieus nam. Indien ja, dan is het misschien een goed idee om op zondagochtend te gaan lopen. Bij navraag bleek van al die jongensbravoure slechts twee gasten van plan het daadwerkelijk te proberen. Sinds de tweede zondag van januari staan mijn zoon en een kameraad van hem ’s ochtends klaar om te lopen. Ik heb daar groot respect voor.
We hebben een simpel programma. Het begon met een rustige duurloop van 10 kilometer en elke zondag komt er 1 kilometer bij. Met een afgelasting en een terugslag meegerekend komen we met Pasen ongeveer op 20 kilometer uit. De gedachte is dat dit voor de jongens het meest haalbare is, naast school, voetballen en uitgaan.
Afgelopen zondag 13 maart hebben we 15 kilometer gelopen. Dat ging goed, dat is te zeggen, fysiek is het vrij goed te doen. Maar het is saai, en als die gedachte eenmaal heeft postgevat, dan duurt elke kilometer heel lang, en is er dorst, honger en nog zo wat ongemakken. Maar toch, ze doen het maar. Inmiddels houden ze zelfs op hun stapavond er rekening mee dat er de volgende moet worden gelopen. Dat is nog eens stoer.